Wawel, Peanut Butter - ciemna nadziewana masłem orzechowym

..aka upadek człowieka. Na swoją obronę powiem, że czekoladę tą zakupiłam spontanicznie z zamiarem zjechania jej na blogu jako wcale-nie-tak-dobre wegańskie jedzenie. Tego samego dnia, tylko parę godzin wcześniej, kupiłam małe opakowanie Oreo, z myślą że doładuję się cukrem po parokrotnym pobieraniu krwi (na czczo do 11.30, nie polecam). Wiadomo, że jak człowiek głodny, jest skory do kupowania takich rzeczy. Oczywiście ciasteczka okazały się okropne tak jak pamiętałam (no, głównie krem), więc wychodzi na to, że kupno Wawela było kolejnym krokiem wprzód i zmierzeniem się ze smutną rzeczywistością, że nie wszystko co wychwalane, tanie i po-nazwie-obiecujące jest z zasady dobrą inwestycją.

Już otwierając opakowanie wiedziałam, że coś jest nie w porządku. Mimo zaledwie 20 stopni na dworze, czekolada zachowywała się strasznie. Nie mogłam wyjąć jej z plastiku, bo przyssała się do niego jak pijawka. Przy kontakcie z palcami w mgnieniu oka zaczynała się topić. Kulminacją wrażeń był moment, gdy chciałam ją przełamać: ona autentycznie się RWAŁA. 

Po pierwszym szoku poczułam zapach tabliczki (i okalającego ją plastiku), który był dość nijaki - trochę orzeszkowy, trochę truflowy, a trochę gorzkawy.

Warstwa 'czekolady' właściwie samoistnie odchodziła od nadzienia. Czemu 'czekolady'? To chyba najgorszy czekoladopodobny wyrób, jaki jadłam. Chociaż poziomem obrzydliwości nie przebija pseudo-mlecznych mikołajów (które są dla mnie zwyczajnie nie do przełknięcia), to jednak ta konsystencja, świadomość składu, to jak się topi i rwie - to wszystko składa się na coś nieprzyzwoicie marnego. 'Jakiś-tam' (nawet) przyjemny posmak kakao bynajmniej nie ratował sytuacji. Z jednej strony tłusta, z drugiej - do bagienkowości czy innych pozytywnych epitetów brakowało jej jak stąd do Księżyca. Zamiast rozpuszczać ją na języku, żułam ją. Chyba jeszcze nigdy dotąd nie użyłam tego słowa w kontekście czekolady. Żeby nie myśleć o tym, jak obrzydliwy ten fakt był, rozmyślałam, czy nadzienie zaskoczy mnie jeszcze mocniej.

Masło orzechowe Nadzienie jest w pierwszej chwili nokautująco plastikowe, następnie zaskakująco słone, a na końcu drapie orzeszkami, które dla równowagi są bez smaku. Przez chwilę myślałam, że "ej, nie jest takie złe" - moje zmysły przytępiła ta niespodziewana słoność, ale chwilę później.. Poczułam od niego (nadzienia) coś tak obrzydliwego, że zastanawiałam się, czy je połknąć. W tym smaku była pewna nuta, która momentalnie mnie zemdliła i sprawiła, że wzięty gryz musiałam szybko popić. Który składnik za to odpowiadał? Boże nie wiem, ale broń mnie przed nim. 

Chociaż nawet przez chwilę nie myślałam, że ta czekolada zagości na stałe w moim, póki co, wegańskim menu, to jednak miałam nadzieję, że trochę (choć troszeczkę) uciechy z niej wyciągnę, zwłaszcza patrząc na to, że odzwyczaiłam się od słodyczy w ogóle i każdy słodki smak, który nie pochodzi z owocu, odbieram x razy intensywniej. Krócej: wymagania trochę mi spadły. Dla innych tabliczek które mam zapewne będę bardziej wyrozumiała/ bardziej optymistycznie nastawiona, ale ten wyrób ocenię bez litości. NIE polecam, już wolę jeść przysłowiową trawę.

Ocena: 2/10 

Cena: 2,69zł