Bellarom, biała czekolada z chrupkami truskawkowymi

Szybka notka przed wyjazdem, czyli kupa stresu, zdenerwowanie i "olabogaciekaweoczymzapomnę" selfzadręczanie.

Kupując parę niezbędnych spożywczych rzeczy w Lidlu nie mogło wśród nich zabraknąć dobrej czekolady na podładowanie energii. Wiedziałam, że chcę którąś dużą Bellaromkę i przez koło 15 minut (nie żartuję) stałam przed półką - tudzież ją okrążałam - wyobrażając sobie smak każdej z nich. Jedynie z jedną miałam problem, czując, że tak naprawdę go znam, ale nie umiem go sobie przywołać.. Była to, jak widzicie, biała z cząstkami truskawkowymi. Nie dżemem, nie, o zgrozo, mlecznym nadzienie, tylko z cząstkami. Czyli nie tak groźnie, przynajmniej na to liczyłam. 

Oczywiście według planu miałam ją otworzyć już na wyjeździe, ale plan wziął w łeb po przeczytaniu emocjonującej scenie z trzeciej części Hori Potta; Potrzebowałam cukru, tutaj zaraz teraz. Więc cyk - zdjęcia, trzask (?!) - kostki i jemy.

Nie, nie żartowałam w tym poprzednim zdaniu - pierwszym i największym zaskoczeniem był dla mnie moment przełamywania tabliczki, okazała się ona bowiem niesłychanie twarda i łamała sie z głuchym klekotem. Elegancka tabliczka od spodu usiana była czerwonymi (trochę podchodzącymi pod róż) drobinkami.

Powąchałam: zapach słodkiej śmietanki, trochę maślany.

Czekolada rozpuszcza się tłuściutko, rzekłabym, że wręcz zostawia na ustach ślad dobrej jakości tłuszczu. Tak, moi drodzy, tym razem i ja nie mam o co się do niego przyczepić! Jej słodycz jest na umiarkowanym poziomie jeśli mówimy o białej czekoladzie, co znaczy tyle że jest słodsza od mlecznej, ale dalej nie wypala gardła. Trochę zaczęła podszczypywać po dwóch (20-sto gramowych) kostkach.

Z wielką radością mogę powiedzieć, że to o niebo lepsza czekolada niż ta użyta w kawowo-śmietankowej Bellaromce. Ma posmak śmietankowego budyniu, nie ma w niej żadnych obrzydliwych czy podejrzanych nut, jest przyjemnie tłuściutka i mleczna. Co zaś do truskawkowych drobinek: nie mają one najpiękniejszego składu, ale całkiem nieźle.. Wróć, naprawdę dobrze grają w całej tabliczce. Mają smak landrynkowo-truskawkowy, który na początku kojarzył mi się z dropsami, ale potem skojarzenie to odbiło gwałtownie w stronę Zozoli (których, tak na marginesie, nigdy nie lubiłam), ponieważ chwilami przy przegryzaniu cząstki strzelają kwasotą typową dla tych cukierków. Ich smak fajnie współgrał z czekoladą, a element kwaśności zgrabnie przełamywał słodycz. Mimo, że zjadłam dopiero dwie kostki (syte i słodkie!), jestem tą czekoladą pozytywnie zaskoczona. Tak ryzykowne (dla mnie) połączenie, a wyszło tak smacznie!

Ocena: 8/10

Cena: 5,89zł (promocja)

Znowu mnie będzie brak - pewnie bardziej na moim blogu niż u Was - ale mam nadzieję, że i na moją Krainę znajdzie się czas. Tak się tu ostatnio nagadałam, że ani myślę stąd teraz odchodzić, mimo paru barrdzo gorszych dni :)

P.S Nie polecam Legionu Samobójców, podczas końcowej, "kulminacyjnej" potyczki, śmiałam się w rękaw bluzy, bynajmniej nie z powodu ""Humorystycznych"" momentów. :')