Chateau, Pur: ciemna śmietankowa z kawałkami migdałów i chrupkami ryżowymi

.. a w oryginale: Herbe Edel-Sahneschokolade mit gechakten Mandeln und Reis-Crisps. Nazwa tej czekolady przyprawiła mój telefon o przegrzanie, gdy próbował ją tłumaczyć, ale to jeszcze nic w porównaniu do tego co kryje skład. Z pomocą wirtualnego słownika udało mi się ustalić, że w środku 125-cio gramowej tabliczki kryje się 13,4% śmietany w proszku (Sahnepulver), mąka ryżowa (Reismahl),  białko pszeniczne (Weizenweiss) a także sama pszenica (Weizenmalz). A i Palmfett, czyli zapewne tłuszcz palmowy. Nie wiem jak powinnam się do tego odnieść, nie wpłynęło to na moją końcową ocenę, więc powiedzmy że podaję to jako ciekawostkę z cyklu "co jeszcze można w czekoladzie znaleźć".

A, na marginesie, bo zapomniałam: edel dosłownie znaczy szlachetny, herb cierpki, sahne śmietana, więc jest to szlachetna, cierpka czekolada ze śmietaną. No tego jeszcze nie grali!

Zapach ciemno-wypasionej Chateau nie zdradzał praktycznie nic, poza tym że mamy do czynienia z trochę większą ilością kakao. Typowo deserówkowy bym powiedziała.

 

Podział kostek jest iście Milkowy, bo na trzy w rzędzie: zdobione fikuśnymi zawijasami na górze, z dołu straszą beżowymi kropeczkami, wyglądającymi jak małe robaczki. Właśnie dlatego rozdrabnianie orzechów to zło, w tym przypadku szczególnie okropne wizualnie.

Już po przegryzieniu czekolady czuć jej miękkość i miałkość. Cały smak, jaki ma do zaoferowania, uwalnia właściwie od razu, a jest to delikatna goryczka, znów: typowa   dla czekolady deserowej i obowiązkowa porcja słodyczy. Ale (nie?) bójcie się, nie jest jej dużo. Kakao jest w ilości wystarczającej, myślę nawet, że gdyby było go więcej, zrobiłoby się trochę kwaśno, tak to jest ok.
Co do dodatków w postaci migdałów i chrupek ryżowych - te pierwsze są ledwie wyczuwalne, ich "orzechowość" właściwie w ogóle się nie przebija. Co dziwne, nie przeszkadzało mi to, i bez nich było smacznie. Inaczej sprawa ma się z chrupkami, są chrupiące i odrobinę słonawe, wg. mnie smakowały bardziej jak kukurydziane niż ryżowe. Łatwiej je wyczuć niż migdały, ale i tak tylko w przypadku rozpuszczenia kostki na języku i pewnej dozy skupienia.

Teoretycznie wszystkie elementy mamy za sobą, ale w praktyce najważniejsze zostawiłam na koniec. Chodzi o znaczenie jednego składnika kryjącego się w składzie, a konkretnie o śmietankę w proszku (13,4%). Czuć ją i to wyraźnie, odpowiada za niesłychaną - jak na deserówkę  - miękkość czekolady. Co za tym idzie, jest ona także dość tłusta i póki nie wiedziałam, czym jest to spowodowane, moje myśli ze zgrozą nawiązywały do wyrobów Milki. W przeciwieństwie jednak do czekolad fioletowej, szczęśliwej krowy, ta nie była w żaden sposób obrzydliwa. Gdy odkryłam, z czego się bierze gładkość Chateau Pur, odetchnęłam z ulgą (prawie, bo tłuszcz palmowy na końcu :/) i zdecydowałam się co o niej ostatecznie sądzę. A myślę, że mogłabym ją jeść i jeść, bo jest naprawdę, naprawdę smaczna. Nietypowa, satysfakcjonująco kakaowa, z ciekawymi nutami smakowymi. Do tego nie za słodka i chrupiąca od dodatków. Macham ręką na białka pszeniczne, smakowało mi!

Ocena: 8/10
Cena: prezent, szukać na okolicznych bazarach, w sklepie nigdy jej nie widziałam