Cadbury, Dairy Milk: Caramel Bar + Świeże daktyle

Ach prezenty, kto z nas ich nie lubi? Nie mówię o 'złapaniu' paskudnego wirusa w autobusie czy znalezieniu wymiocin kota na podłodze, ale o gadżetach ofiarowanych przez bliższą czy dalszą osobę. Nie mogłam nie ucieszyć się na wieść, że koleżanka siostry przywiozła nam z Anglii słodką niespodziankę; Batonik Cadbury z karmelem to, delikatnie mówiąc, ostatni produkt po jaki sięgnęłabym będąc na wyspach, ale że darowanemu koniu (koniowi?) w zęby się nie zagląda, nie mogłam źle się do niego nastawić. Sięgnęłam po niego z czystym umysłem i optymizmem.

Zapach batonika był tak słodki, że aż zapiekł mnie nos. Ślina napłynęła do ust, a umysł zaczął się denerwować, jak wielkim szokiem dla kubków smakowych będzie spróbowanie Cadbury Caramel po 'gorzkim' Wawelu.

Czekolada okalająca karmel (w jego obliczu tak licha) jest mleczna, słodka i w sumie tyle mogę o niej powiedzieć. Ciężko oderwać ją od nadzienia, a w porównaniu do niego rozpuszcza się o wiele szybciej. Wydaje mi się podobna do Milki, ale mam wrażenie, że jest mniej tłusta w sposób niesmaczny, a bardziej mleczna. Ale wciąż: bardzo słodka i w ogóle nie kakaowa.

 Ciemno-pomarańczowy karmel jest barrrdzo ciągnący, słodko-mleczny i straszliwie oblepiający dziąsła. Jeden gryz wystarczył żeby przyprawić mnie o drgawki, zarówno z powodu konsystencji jak i smaku. Caramel Bar ma w sobie posmak czegoś nieświeżego. Nie będę wyolbrzymiać i mówić, że smakuje starym tłuszczem, to jeszcze nie ten poziom obrzydliwości, ale ewidentnie coś w nim nie gra.
Nie wiem czy to konieczne wspominać, że nie ma co doszukiwać się w nim karmelowej paloności, jest tylko bezgraniczna słodycz, która momentami rośnie do takich rozmiarów, że odnosiłam wrażenie, że czuję sól (??). Tak słodkie, że aż słone?



Nie wiem jak to zrobiłam, ale pierwszego dnia zjadłam całego batonika na raz. Mogłam to usprawiedliwić przytępieniem po niedospanej nocy (1 stycznia) i ogromną potrzebą cukru, żeby się rozbudzić. Potem jednak nie miałam już żadnych wymówek i gdy sięgnęłam po Cadbury ponownie, poczułam prawie że obrzydzenie do tego produktu.
Są dni, kiedy może smakować, choć to w mojej opinii skrajne przypadki. Tylko z tego powodu dostaje taką, a nie niższą ocenę.
Ocena: 5-/10

Idąc dalej w słodkie, tylko zdrowsze i smaczniejsze, chciałam wam przedstawić krótkie porównanie daktyli suszonych, najtańszych i najbardziej popularnych i świeżych, które są moim niedawnym odkryciem.

Mniejsze suszki, które możemy kupić w sklepie za ok. 7zł/kg są zazwyczaj twarde, wręcz właziwzębowe, mają intensywniejszy smak od świeżych (który dla mnie jest po części 'smakiem suszonych owoców'), w moim odczuciu są mniej słodkie, choć trafiałam w tym przypadku na wyjątki. Często mają twardą i kruszącą się skorupkę, co może wynikać z faktu, że niektórzy producenci maczają najtańsze gatunki w syropie glukozowym (sic!)
Dobry suszony daktyl może smakować prawie jak krówka, ale ja tylko raz trafiłam na tak smaczne sztuki ;)

Z kolei świeże daktyle, moje akurat z gatunku Mozafati, konsystencją przypominają takie galaretki, (tylko miększe) i są bardzo lepkie (co odczułam szczególnie przy krojeniu). Widoczne na zdjęciu białe włoski mają lekko sfermentowały aromat - trochę jak rodzynki. Są bardzo, bardzo słodkie (podobno najsłodsze są takie ze 'spoconą' skórką, na ich wierzchu widać skrystalizowany cukier) i ja ich smak odbieram jako miodowo-karmelowy. Jedna sztuka tego cudeńka zawiera ok. 30 zdrowych kalorii (a przynajmniej tak mówi mi opakowanie) i wbrew pozorom i w przeciwieństwie do suszonych, 6-8 takich potrafi naprawdę nasycić. Ja 550-cio gramowe pudełko kupiłam za 13 zł i nawet policzyłam, że w środku znajduje się 48 takich :D Mając za sobą wszystkie sprawy techniczne, nie pozostaje mi nic innego jak gorąco wam je polecić i z góry życzyć smacznego ^.^