Wedel, Chrrrup! - biała z cząsteczkami mango i chrupkami ryżowymi

Chwila słabości, kiepski humor i potrzeba kupienia czegoś, co albo zjadę albo pokocham. No i do tego promocja, tak mniej więcej się przedstawia historia kupna tego Wedla. Delikatnie mówiąc, nie przepadam za wyrobami tej firmy, ponieważ w sklepowych ofertach przeważają paskudne nadziewajki, których nie będę się tykać. Ostatnio się jednak przekonałam, że czyste tabliczki naszej polskiej firmy prezentują zupełnie inny poziom od w.w horrorków. Przykład tego przedstawię wam za parę dni, tymczasem wróćmy jednak do serii Chrrrup, która, jak widać, skutecznie przykuła moją uwagę.

Skład, lekko mówiąc, nie zachwyca - dobrze, że najwięcej zła jest w dodatkach, a nie samej czekoladzie :P

Biało-beżowa tabliczka, z której prześwitują kawałeczki przypominające grudki bursztynu. Spód usiany jest ryżowymi chrupkami, a całość ma tylko 90g, więc pasek tej czekolady (jest ich 6) dostarczy nam 81 kcal. To rekordowo mało, przynajmniej z mojego doświadczenia, teraz pozostało tylko sprawdzić czy te osiem dyszek w dziennym bilansie jest grzechu warte.*
*tudzież wielokrotność osiemdziesiątki ;)

Zapach jest lekko słodkawo-jogurtowy z nutą jogurtowo-mydlanego mango. Póki co bardzo przyjemny.

W czekoladzie od pierwszej chwili czułam aromat owocu, jasno określonego. Kostka rozpuszcza się dość wolno, a smak jogurtowego mango szaleje na języku. Owocowe kawałeczki są leciutko kwaśnawe, galaretkowate i coś mi przypominają. Ciągną się delikatnie, jak nugat.
Słodycz jest wysoka, chociaż nie zostałam na dzieńdobry potraktowana falą chamskiego cukru, po jednym pasku czułam wyraźnie podniesiony poziom glukozy we krwi.

Po dotyku warg czułam, że czekolada jest dość tłusta, ale nie przekładało się to rażąco na smak.
Skryte wewnątrz chrupki są okrąglutkie, chrupiące i lekko słonawe. Nie wiem, czy powiedziałabym, że ryżowe. Urozmaicają strukturę, nie wpływając na smak.

Przy końcu zostaje posmak, który ja określam jako budyniowo-śmietankowy. Mniej wyczuwalny niż w Hershey's i Studenckiej i nie niósł za sobą nic nieprzyjemnego. Dodatkowo wydawało mi się, że język okryła pewna mydlana, mangowa gorycz (?).
Jest to zdecydowanie przykład czekolady nie-czekoladowej. Wyobrażam sobie, że gdyby użyto tu mistrzowskiej, białej czekolady, to byłaby poezja. Tak może brakowało mi trochę subtelności, ale pomijając to Wedel pozytywnie mnie zaskoczył. Było mango i to dużo, były chrupki i ustrzeżono się przed niesmaczną tłustością czy proszkowatością. Było dobrze!
Ocena: 8/10